Szkolenia specjalistyczne Terapie on-line Terapia uzależnień

Klient jest osobą, która wyznacza cele oraz ocenia postępy w terapii, a także decyduje, w jakim momencie należy terapię skończyć. Klient jest ekspertem od swojego życia. Terapeuta przestaje być tu "ekspertem" w znaczeniu "wiem co jest pacjentowi i co on powinien zrobić (jakie osiągnąć cele terapeutyczne), żeby rozwiązać problem". Terapeuta jest "ekspertem" od sposobu prowadzenia spotkania tak, aby współtworzyć z pacjentem precyzyjną wizję celu i najbardziej optymalną drogę do jego osiągnięcia, oraz szukania sposobów na jej przebycie.

W 1969 roku swoje badania nad terapią krótkoterminową rozpoczął Steve de Shazer. W 1978 roku de Shazer i Insoo Kim Berg założyli Brief Family Therapy Center w Milwaukee. Tu stworzyli model terapii Skoncentrowanej na Rozwiązaniach – BSFT. Stanowi on przykład jednego z wielu kreatywnych podejść w psychoterapii. Od 1990 roku BSFT rozwija się w Polsce jako podejście psychoterapeutyczne. Autorzy powołują się na późne prace Miltona H. Ericsona oraz metody pracy w Mental Research Institute w Palo Alto. Model terapii BSFT ciągle ewoluuje tak, aby lepiej dostosować się do indywidualnych potrzeb ludzi. Wielu profesjonalnych terapeutów modyfikuje swój sposób pracy czerpiąc z innych metod terapii oraz odnosząc go do kultury i tradycji swojego kraju. Zdaniem twórców modelu BSFT, głównymi konstruktorami metod pracy są sami klienci. To oni są uważani za ekspertów i to oni uczą, co działa.

Był współzałożycielem i Liderem merytorycznym Brief Family Therapy Center w Milwaukee (USA). Był twórcą podejścia Terapii Krótkoterminowej Skoncentrowanej na Rozwiązaniach BSFT. Nowatorskiego podejścia rozwiniętego w USA i w Europie w latach 1980-90. Był autorem wielu publikacji opisujących prace terapeutyczną w modelu Ericssona i SFBT. Współzałożyciel European Brief Therapy Association i American Brief Therapy Associacion. Jeden z najwybitniejszych współczesnych terapeutów. Był autorem wielu publikacji, takich jak:

Putting Difference to Work
Keys to Solution In Brief Therapy
Patterns in Brief Therapy
Words Were Originally Magic

Na początku warto podkreślić, że celem TSR nie jest samo rozwiązanie problemu, ale poszukiwanie najbardziej optymalnego rozwiązania dla sytuacji, w której klient się znalazł (solving problem vs creating solutions). TSR można z pewnością zaliczyć do terapii ustrukturalizowanych.

Metody i zasady kształtowania procesu terapeutycznego w prosty i ścisły sposób określone. TSR nie jest jednak terapią strategiczną, nie interesujemy się w tym modelu tworzeniem teorii opisującej naturę problemu klienta, bądź stawianiem diagnoz w tradycyjnym rozumieniu tego słowa. Diagnoza jest uważana za mało przydatną, a czasami i przeszkadzającą. Strategia, kierunek pracy determinowany jest tym, co pacjent uważa za najważniejsze dla niego.

Zasady działania TSR związane są wyłącznie z samymi technikami wspomagania zmian i sposobem ich skutecznego stosowania. Zamiast tworzenia teorii na temat: "jak być powinno" i "dlaczego tak nie jest", TSR zajmuje się tym, "co się sprawdza" i "co pomaga" oraz szuka sposobów rozszerzania powyższych działań na inne płaszczyzny i momenty życia klienta. Mamy tu do czynienia z całkowitą akceptacją perspektywy patrzenia klienta na własne życie (nie mylić z uznaniem za odpowiadającą w pełni rzeczywistości jego życia). Jest to moment, od którego zależy tak ważna zasada wzajemnej współpracy klient – terapeuta. Pojawianie się oporu, oznacza błąd w sztuce i zagrożenie dla wzajemnej współpracy.

W TSR nie używa się technik bezpośredniej konfrontacji, natomiast szuka się innych sposobów pracy z klientem, bez wywoływania oporu.

Przykłada się tutaj duże znaczenia do zachowania prostoty samej terapii. Jest ona "oszczędna" w stosowaniu środków terapeutycznych. Aby osiągnąć cel, należy stosować tylko i wyłącznie taką ilość interwencji terapeutycznych, która umożliwi osiągnięcie przez klienta jego celu. Wszystko, co jest ponad to minimum należy odrzucać jako zbędne.

Do podstawowych założeń należy również uznanie "nieuchronności zmiany w życiu klienta". Oznacza to, że nic nie trwa wiecznie w życiu człowieka. A skoro tak, to muszą istnieć wyjątki, kiedy "problem nie występuje". Stąd też większość wysiłków terapeutycznych nastawiona jest na szukanie, wydobywanie i wzmacnianie momentów, w których klient korzystał ze swoich sił, zasobów, umiejętności – tzw. wyjątki. Szukanie momentów zdrowych, takich "kiedy było dobrze", oraz odpowiedź na pytanie – co robić, aby je podtrzymywać i rozwijać, jest główną zasadą pracy z klientem. Uważa się, że właśnie wydobywanie i wzmacnianie w procesie terapii tych mocnych stron daje szansę na osiągnięcie sukcesu terapeutycznego. Stąd też atmosfera samych spotkań terapeutycznych jest często przepełniona właśnie tym, co jest w danym człowieku dobre i dla niego korzystne.

Perspektywa pracy terapeutycznej jest ciągle nakierowana na teraźniejszość i przyszłość. Jeśli eksploruje się doświadczenia z przeszłości, zawsze robione jest to we wspomnianej wyżej perspektywie. Pracuje się nad użytecznością przeszłego doświadczenia dla tego, co jest i co będzie.

Założenia TSR:

Jeśli coś działa, rób tego więcej.
Jeśli coś nie działa, rób coś innego.
Jeśli coś się nie zepsuło, nie naprawiaj.
Nie komplikuj. Życie jest naprawdę proste.

Prostota tej filozofii jest zaskakująca, co nie jest jednoznaczne z łatwym stosowaniem jej, jak i całego modelu, w pracy terapeutycznej. Zastosowanie tak prostych narzędzi, jakie proponuje ta metoda, staje się dla osób używających jej w praktyce niezwykle trudnym zadaniem, wymagającym wiele samodyscypliny.

Czas trwania terapii nie jest ściśle określony. Nie ma tutaj mowy o zakładaniu z góry, jak długo i ile razy trzeba się spotkać z terapeutą. Terapeuta ma jednak obowiązek pamiętać i w tym kierunku pracować z klientem, aby czas trwania terapii był jak najkrótszy (ang. brief – krótki, zwięzły) w stosunku do możliwości pacjenta w osiąganiu celu terapii. W praktyce okazuje się, że ilość ta najczęściej nie przekracza 10 spotkań, a często jest jeszcze mniejsza. Przy czym okres pomiędzy pierwszym, a ostatnim spotkaniem może wynosić wiele miesięcy.